Dedeye sahip çıkalım, çöpüne değil

Değil saygısızlık etmek, saygısızlık edilmesine tahammül edemeyeceğim bir yaş 60-70’ler. Ama tabi bu yaş grubunun saygısızlık algısını da ahlaki kurallara göre belirleyemiyorsunuz. Genelde kendi dünya görüşleri oturmuş olduğu için kendilerine has toplumsal algıları oluyor. Mesela bugün metroda denk geldiğimiz amca tam bu grubun adamıydı. Vagona girdiği an biri ona yer verecek mi diye ortalığı bakındım, o ise ilk saniyelerde kimsenin kalkmayacağını anlayıp gazetesini okunacak hale getirip kolluğa dayandı. Bunu neden yaptığını bilmiyorum çünkü aslında ayakta zor duruyordu. Onu gördükçe oturan gençlerden yer rica etmeye karar verdim. Yanlarına doğru adım aldığım sırada amcanın gazetesinden birkaç reklam broşür düştü. Oturan yaşlı bir teyze broşürü eğilip amcaya verdi ve amca “reklam ya öff” edasıyla broşür önce yere, sonra da ayağıyla koltukların altına yolladı. Ben de yer istemek için yaptığım hamleyi koltukların altında tamamladım. Oradan broşürü alıp “bu sizin çöpünüz sanırım” diyerek amcaya tekrar uzattım. Bu sefer almaya dahi yeltenmedi, anlamamış gibi yüzüme bakmaya devam etti. Usulca elindeki gazetenin içine doğru sıkıştırıp gülümsedim. Tamamen tepkisiz bakmaya devam edince yerime geçip beklemeye devam ettim. İnene kadar beni gözleriyle dövdü. Kendi çöpümü ona vermediğim için bu bakıştan da bu tavırdan da asla rahatsız olmadım. Ama cevap veremeyişindeki çaresiz kabullenişi ve hissettiği öfkeyi anlayabiliyordum. Çünkü hepimiz de var bu, karşımızdaki uyarısında haklıysa daha bi öfkeleniyoruz. Hatta bu uyarının şekli, şemali, üslubu çoğu zaman hiç önemli olmuyor. Ortada bir saygısızlık olmasa da kişinin egosuna verdiğiniz zarar onu sinirlendirebiliyor. Böyle olaylardan ders çıkarabilmek için, kendimi uyaran değil uyarılan pozisyonunda düşünmeye çalışıyorum. Kabaca da uyarılsam, kibarca da uyarılsam doğru tepkiyi gösterebilme becerisi için dua ediyorum. Ve hep diyorum yine diyeceğim; herkesin her şeyin en iyisini bildiği şu günlerde gerçek doğruları, egosunun önünde tutabilen insanlara hasret kaldık. Allah aşkına onlardan olmaya çalışalım, çünkü görüyorsunuz ki aksi hiç çekilmiyor.