Bir araba yolculuğunda şarj ile imtihanım.

Günlerimiz yollarda geçince telefonu şarj etmekte ya yemeğe ya camilere kalıyor. Kalmasına kalıyor da annem her seferinde bu camide bütün köylünün hakkı var, helâllik isteyebilecek misiniz diye kızıyor. En sonunda bugün söz dinledim ve “tamam anne çıkarken hocaya söylicem” dedim. Nerden dedim bilmem, Çıkışta işi gücü bırakıp beni izledi, hocayı da ortalıkta göremeyince kızgın kızgın bakmaya başladı. Sonra mı? O bakışların sonucu olarak, Caminin yanındaki bahçeye girip Osman abi diye bi abiye “abi ben camide telefonu şarj ettim de hocaya söyler misin cuma hutbesinde köylüden helâllik istesin” diyiverdim. Pis pis sırıtarak anneme dönüp ” oldu mu?” diyecektim ki?, bu seferde “ya devletin hakkı?” demesin mi? Osman abiye tekrar dönüp son vuruşu yaptım; “abi Allah aşkına şu hoca diyanete de haber versin, onlar da kabe imamını bi arasınlar da ümmetce şu konuyu bi halledelim. ✋